Historia kościoła Narodzenia
NMP w Warszawie-Płudach
Stary
kościół
Historia:
Kościół
(na górce) został zbudowany w latach 1908-1913 w stylu neogotyku
nadwiślańskiego z inicjatywy katolików świeckich. Inicjatorem
budowy kościoła był rejent Krzysztof Kiersnowski, który ze
swojego majątku wydzielił plac pod budowę kościoła. Plany
kościoła wykonał architekt Wacław Wędrowski. Świątynię
poświęcił ks. Leopold Łyszkowski 8 września 1913 roku. Parafia
została erygowana 16 września 1949 roku przez Księdza Prymasa
Stefana Wyszyńskiego. Powstała ona przede wszystkim z podziału
parafii św. Jakuba w Tarchominie.
15
września 1984 Ksiądz Prymas Józef Glemp konsekrował trzy dzwony,
a 10 września 1987 roku dokonał konsekracji świątyni.
Wyposażenie:
W
prezbiterium świątyni wisi duży krucyfiks, a w bocznych
ołtarzykach znajdują się obrazy: Najświętszego Serca Pana Jezusa
i Matki Bożej Częstochowskiej – dzieło Jana Molgi. W
prezbiterium znajdują się dwa duże obrazy: Matki Bożej Siewnej –
dzieło Marii Wędrowskiej oraz Matki Bożej z Dzieciątkiem –
dzieło nieznanego twórcy. W kościele na uwagę zasługuje stylowa
ambona, konfesjonał, gipsowe stacje drogi krzyżowej oraz witraże o
tematyce maryjnej wykonane przez Jana Molgę i pracownię Józefa
Olszewskiego.
Nowy
kościół
Historia:
Powstał
w latach 2003-2008 z inicjatywy miejscowego księdza proboszcza
Mirosława Bielawskiego, przy znaczącym zaangażowaniu świeckich i
pochodzącego z parafii księdza prałata Zdzisława Rogozińskiego.
W budowie nowej świątyni istotną rolę odegrała powołana przez
księdza proboszcza Rada Budowy Kościoła. Projekt kościoła został
opracowany w styczniu 2003 roku przez architektów Marka
Przeździeckiego i Michała Dudkowskiego w pracowni Grzegorza Filipa,
który był jednocześnie odpowiedzialny za konstrukcję świątyni.
25 marca 2003 roku Ordynariusz Diecezji Warszawsko-Praskiej Ksiądz
Biskup Kazimierz Romaniuk zatwierdził projekt koncepcyjny i od
kwietnia 2003 roku rozpoczęto przygotowania pod budowę. W czerwcu
2003 roku Rada Budowy Kościoła postanowiła, że nowa świątynia
zostanie wzniesiona jako wotum wdzięczności Panu Bogu za pontyfikat
Jana Pawła II. Wmurowania kamieni węgielnych – poświęconych
przez papieża Jana Pawła II podczas Audiencji Generalnej 15
października 2003 roku – dokonał 8 grudnia 2003 roku Ks. Bp
Kazimierz Romaniuk. Świątynia została konsekrowana 8 grudnia 2008
roku przez Ordynariusza Diecezji Warszawsko-Praskiej Księdza
Arcybiskupa Henryka Hosera.
Wyposażenie:
Nowa
świątynia została całkowicie wyposażona. W prezbiterium znajduje
się wizerunek Chrystusa, ołtarz i ambonka z marmuru, mosiężne
tabernakulum oraz dwa obrazy: Matki Bożej Pieczyskiej i papieża
Jana Pawła II. Posadzka została wykonana z granitu z dekorami:
herbem Jana Pawła II, herbem Stefana Wyszyńskiego, symbolami
eucharystycznymi z Tabghy, gwiazdą betlejemską oraz symbolami
maryjnymi. Na uwagę zasługują: piękne witraże wykonane przez
firmę Vicon, kute artystycznie drzwi, piękne oświetlenie,
wyposażenie zakrystii, biblioteki i innych pomieszczeń. W kościele
znajduje się również płaskorzeźba Wieczerzy Pańskiej, figura
Matki Bożej Fatimskiej, dwa konfesjonały oraz 29 ławek.
KALENDARIUM
DARCZYŃCY
Historia
parafii Narodzenia NMP w Warszawie-Płudach
Parafia Narodzenia NMP Najświętszej Maryi Panny
w Warszawie jest stosunkowo młodą, bo erygowaną 16 września 1949
roku parafią. Ma zatem 65 lat. Kościół na górce ma 101 lat.
Został zbudowany w latach 1908-1913 w stylu neogotyku
nadwiślańskiego z inicjatywy katolików świeckich. Inicjatorem
budowy kościoła był rejent Krzysztof Kiersnowski, który ze
swojego majątku wydzielił plac pod budowę kościoła. Plany
kościoła wykonał architekt Wacław Wędrowski. Świątynię
poświęcił ks. Leopold Łyszkowski 8 września 1913 roku. Parafia
została erygowana 16 września 1949 roku przez Księdza Prymasa
Stefana Wyszyńskiego. Powstała ona przede wszystkim z podziału
parafii św. Jakuba w Tarchominie.
Jeszcze do lat 50 stojący na wydmowym wzgórzu
kościółek otaczało morze żółtego piasku. Można to zobaczyć
na zdjęciach przedwojennych - wieżyczka z sygnaturką, była
doskonale widoczna nawet z Żerania czy Jabłonny. Dzięki powojennej
akcji zalesiania kraju, która objęła również Białołękę,
wydmy - dotąd wciąż przesuwane przez wiatry i deszcze - zostały
zatrzymane i wzmocnione, tworząc ciekawe krajobrazowo wzniesienie,
biegnące od kościoła przez całe Płudy aż do Czajek, a najlepiej
prezentujące się wzdłuż ulicy o wymownej nazwie Podgórna. To
właśnie na tych wydmach na początku XX w. Krzysztof Kiersnowski,
notariusz przy warszawskim Sądu Okręgowym i właściciel znacznych
terenów w Płudach, obecnie patronujący jednej z uliczek
prostopadłych do Podgórnej, zamierzał założyć letnisko na wzór
Otwocka, określane w księgach wieczystych jako "Osada Zawada
I". Sprzyjał temu fakt powstania ok. 1900r. wąskotorowej
kolejki na trasie Warszawa - Most Jabłonna. Z uwagi na dużą
odległość kościoła parafialnego w ramach planowanej inwestycji
miała również powstać kaplica dla potrzeb letników, a pomysł
ten spotkał się z dużym poparciem mieszkańców okolicznych
osiedli, coraz dynamiczniej rozwijających się od momentu powstania
w 1875r. Kolei Nadwiślańskiej z Lublina do Mławy i przebiegającej
przez Pragę, Płudy, Choszczówkę.
Jesienią 1938 roku oddano w surowym stanie Dom
Katolicki im. abpa Stanisława Galla. Dzięki zabiegom proboszcza
parafii macierzystej ks. Zdebskiego i pierwszego proboszcza parafii w
Płudach, kościół został ocalony, przed wysadzeniem go przez
niemieckie miny. Ocalał mimo działań wojennych, które nie
oszczędziły tych terenów. Od początku przy kościele
koncentrowało się życie tutejszej społeczności. 16 września
1949r. ks. arcybiskup Stefan Wyszyński Prymas Polski erygował
parafię pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny.
Pierwszym proboszczem został ks. Karol Zdebski,
który już wcześniej umiłował tę świątynię i mieszkających
tu ludzi. Aparat władzy przejął w 1952 r. Dom Katolicki i
przeznaczył go na kino. Mimo tych utrudnień parafia podejmowała
trud pracy duszpasterskiej. W 1954 roku po usunięciu religii ze
szkół powstały punkty nauczania religii, trzy z nich, zwłaszcza
przy domach zakonnych. Siostry Rodziny Maryi i Felicjanki przybyły
na ten teren jeszcze przed II wojną światową.
W 1960 roku proboszczem zostaje ks.
Adam Szczepaniak, w czasie jego posługi piorun uszkodził wieżę
kościoła. Podjęto naprawę dachu i wieżyczki. Po śmierci ks
Szczepaniaka proboszczem został ks. Michał Rudzki (+17 grudnia
1966r.). Odzyskał Dom Katolicki dla parafii. Pracował aż do
śmierci (+19 lutego 1978 r.). 16
kwietnia proboszczem zostaje ks. Franciszek Rogulski. Prowadził on
prace adaptacyjne by w salę w Domu Katolickim przystosować do
potrzeb sprawowania liturgii. Umiera we wrześniu 1981r.
A w październiku tegoż roku proboszczem zostaje ks. Józef
Stoczyński. W 1984 roku
przebudowano ołtarz w kościele, w ramach zmian posoborowych. W
tymże roku poświęcono dzwony. W roku 1988 proboszczem został ks.
Mirosław Bielawski. Był proboszczem do 30 czerwca 2012 roku.
Rozpoczął się wtedy bardzo
ważny okres w naszej parafii. Przede wszystkim w wymiarze
duszpasterskim i nie mniej w wymiarze gospodarczym. Jako duszpasterz
studentów starał się formować młodzież do aktywnego i
odpowiedzialnego bycia w Kościele. Tę
zasadę przeniósł do duszpasterstwa parafialnego, o
czym świadczą rozliczne wspólnoty i dzieła, którym patronował.
Dbał o sprawy gospodarcze, a wczytując się potrzeby parafian
rozeznał potrzebę budowy większego kościoła. Mając około 70
lat podjął się dzieła budowy nowej świątyni, którą we
współpracy z parafianami ukończono w bardzo szybkim czasie 5 lat.
Od decyzji do działania upłynęły godziny. Budowa zakończona
pomyślnie, cieszyła się cały czas Bożym błogosławieństwem.
Praca duszpasterska ks. prałata
Mirosława stworzyła korzystny klimat do współpracy z ludźmi
świeckimi, którzy wciąż angażują się w życie naszej
parafii i czują się wciąż
odpowiedzialni za jej losy. 1 lipca 2012 roku władza diecezjalna
kieruje do parafii ks. Roberta Furmana ustanawiając go proboszczem.
KALENDARIUM
DARCZYŃCY